Fruit and Vegetable Carving for Business

Main Article Content

Sakarin Hongrattanavorakit
Narutchai Somjai
Preeyanantana Inpra

Abstract

Thai fruit and vegetable carving possesses cultural power, or soft power, which plays a significant role in generating income for carving artisans as well as the tourism and Thai food industries. This article analyzed carving from a business perspective. It revealed that Home Economics curricula promoted fruit and vegetable carving as a business, including design and development of business-oriented carving. Skilled carvers were required to have knowledge and understanding of how to apply artistic principles to fruit and vegetable carving, relying on the carver's imagination and experience. The use of foreign tools and equipment in fruit and vegetable carving allowed for beautiful, quick work that can keep up with time constraints and save labor. Carving fruits and vegetables for consumption took into account food safety management principles and the preservation of nutritional value. Carving fruits and vegetables for decorative purposes involved creative displays and meticulous craftsmanship, considering consumer needs. Motivations for those pursuing a career in carving included income, employment opportunities, excitement, and the stability of a profession that contributes to society and the nation.

Article Details

How to Cite
Hongrattanavorakit, S. ., Somjai, N. ., & Inpra, P. . (2025). Fruit and Vegetable Carving for Business . Journal of Home Economics Technology and Innovation, 4(1), 1–13. https://doi.org/10.60101/jhet.2025.980
Section
Research articles

References

กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. (2566). แผนปฏิบัติราชการ ระยะ 5 ปี (พ.ศ. 2566 - 2570) ของกระทรวงวัฒนธรรม. กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงวัฒนธรรม. https://shorturl.asia/iDBxl

คณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. (2565). หลักสูตรคหกรรมศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาคหกรรมศาสตร์ (หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2565). คณะเทคโนโลยีคหกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

คนึงนิจ กัณหะกาญจนะ. (2554). ศิลปะการแกะสลักผักและผลไม้. สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

ฆรณี เทศเจริญ. (2542). เทคนิคการแกะสลักผัก-ผลไม้ และงานใบตอง เล่ม 2. สำนักพิมพ์ไทยวัฒนาพานิช จำกัด.

จอมขวัญ สุวรรณรักษ์. (2559). เทคโนโลยีการแกะสลักผักและผลไม้. (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

เฉลิมขวัญ ครุธบุญยงค์. (2554). การบัญชีเพื่อการจัดการ. สำนักพิมพ์ซีเอ็ดยูเคชั่น.

ชลิตพันธ์ บุญมีสุวรรณ. (2563). นวัตกรรมและการปรับตัวของธุรกิจในยุคดิจิทัล. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 12(2), 236-246.

ดวงมณี โกมารทัต. (2544). การบัญชีต้นทุน. สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุรินทร์ภัทร ชูวงศ์. (2555). การออกแบบผลิตภัณฑ์สบู่แกะสลักแนวศิลปะประยุกต์เพื่อใช้ตกแต่งบ้าน. คศ.ม., มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. กรุงเทพฯ.

พิมพ์ภัทรา วิจิตรบุญญานนท์. (2562). ความสำคัญของการตกแต่งอาหารและการถ่ายรูปอาหารต่อมุมมองของลูกค้า ณ ร้านคิทเช่นคอนเนอร์ คาเฟ่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(2), 454-463.

ภูชิษย์ สว่างสุข. (2558). การแกะสลักผักและผลไม้ ฉบับปรับปรุงใหม่. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วารี โสขุมา, ปราโมทย์ จันทร์เรือง และเนติ เฉลยวาเรศ. (2561). การพัฒนาหลักสูตรเรื่อง การแกะสลักดอกหน่อไม้ไผ่ตงสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารลวะศรีวารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี, 2(2), 29-44.

วิบูลย์เพ็ญ แจ่มจรัญ. (2562). การขายเบื้องต้น (Basic Selling). บริษัทศูนย์หนังสือ.

ศักรินทร์ หงส์รัตนาวรกิจ. (2565). ศิลปะการแกะสลักผักและผลไม้ร่วมสมัย. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 24(44), 58-69.

ศักรินทร์ หงส์รัตนาวรกิจ. (2566). งานแกะสลักผักและผลไม้ : เพิ่มมูลค่า คุณค่าอาหารไทย. วารสารวัฒนธรรมอาหารไทย,5(1), 63-74.

สายบังอร ปานพรม. (2556). งานแกะสลักผักและผลไม้ : การพัฒนาลวดลายเพื่อประกอบการจัดเลี้ยงระดับชาติ. ปร.ด. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. มหาสารคาม.

สุรศักดิ์ คงสวัสดิ์. (2567). สัมภาษณ์.

สุรารักษ์ สุพัฒนมงคล และวรปภา มหาสำราญ. (2565). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ยุควิถีชีวิตถัดไปสู่ยุคเทคโนโลยีดิจิทัล. วารสารวิทยาการจัดการปริทัศน์, 24(3), 237-250.

สุรีย์ แถวเที่ยว. (2558). การสุขาภิบาลและความปลอดภัยในอาหาร. (พิมพ์ครั้งที่ 4). โรงพิมพ์โอ เอส พริ้นติ้งเฮาส์.

สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2563). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พุทธศักราช 2563 ประเภทวิชาคหกรรม สาขาวิชาบริหารงานธุรกิจคหกรรม. สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ. (2567). หลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง พุทธศักราช 2567 ประเภทวิชาคหกรรม กลุ่มอาชีพการประดิษฐ์ สาขาวิชาธุรกิจคหกรรม. สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา กระทรวงศึกษาธิการ.

เอมอร ไมตรีจิตร์. (2563). การประยุกต์ใช้งบกําไรขาดทุนเพื่อพัฒนารูปแบบงบกําไรขาดทุนสําหรับผู้ประกอบอาชีพอิสระ.วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 5(9), 48- 63.