ประสิทธิผลของโปรแกรมการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพประเด็นการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุกลุ่มติดสังคม อำเภอเสริมงาม จังหวัดลำปาง

Preechaya Chomfong

doi:10.57260/stc.2023.720

Authors

Preechaya Chomfong Soem Ngam Hospital, Amphoe Soem Ngam, Lampang Province

DOI:

https://doi.org/10.57260/stc.2023.720

Keywords:

Health literacy, Fall prevention, Elderly

Abstract

The quasi-experimental research aims to study a result of improving health literacy for fall prevention of socially bound elderly. Research design was two groups pretest-posttest design. Simple random sampling was used to recruit 90 participants whose live in Thungkham tambol, Soem Ngam District, Lampang Province. Research tools were health literacy program and fall prevention behaviour questionnaires and personal health data. Quantitative data was analysed using descriptive statistics, Independent T test, Dependent T test and Chi square. The results showed that at post-experiment the experimental group had significant higher mean scores of heath literacy, fall prevention behaviour and balancing score (p-value<0.05). According to research, the Promoting Health Literacy program which various and appropriate for elderly should be used to improve health literacy, prevent falls, maintain good balance in elderly people and expand to other communities.

References

กมลรัตน์ กิติพิมพานนท์ และ ผจงจิต กรถาวร. (2564). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล ภาวะสุขภาพ และความรอบรู้ด้านสุขภาพเกี่ยวกับการหกล้มกับพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุที่อาศัยในชุมชน. รามาธิบดีพยาบาลสาร, 27(3), 331-342. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/RNJ/article/view/248654

กระทรวงสาธารณสุข. (2555).“เกณฑ์การประเมินสุขภาพผู้สูงอายุที่บ้านที่มีคุณภาพโดยบุคลากรสาธารณสุข”. เอกสารประกอบการ ประชุมชี้แจงแผนการตรวจราชการและ นิเทศงานระดับกระทรวง กระทรวง สาธารณสุข ประจำปี งบประมาณ พ.ศ. 2555.วันที่ 26-27 มกราคม 2555 ณ โรงแรม รามาการ์เดนท์ กรุงเทพมหานคร. (เอกสาร อัดสำเนา)

กรมกิิจการผู้้สููงอายุุ กระทรวงพััฒนาสัังคมและความมั่นคงของมนุุษย์์. (2559). ระบบดูแลและคุ้มครองพิทักษ์สิทธิผู้สูงอายุในระดับพื้นที่. สืบค้นจาก https://www.dop.go.th/download/knowledge/th1561080125-196_0.pdf

คณะกรรมการพัฒนาเครื่องมือคัดกรองและประเมินสุขภาพผู้สูงอายุ กระทรวงสาธสารณสุข. (2564). คู่มือ การคัดกรองและประเมินสุขภาพผู้สูงอายุ พ.ศ.2564. กระทรวงสาธารณสุข. สืบค้นจาก http://www.tako.moph.go.th/takmoph2016/file download/file_20210129131952.pdf

ณภัทร ธรกานต์ธนาภัทร, พรรณวรดา สุวัน, จุฑารัตน์ เสาวพันธุ์, กชนิภา ขวาวงษ์, ญาธิดา วุฒิศาสตร์กุล และ วิยะดา ทิพม่อม. (2564). การรับรู้เกี่ยวกับการหกล้มพฤติกรรมการป้องกันการหกล้มและจำนวนครั้งของการหกล้มของผู้สูงอายุภายหลังการใช้แนวปฏิบัติการป้องกันการหกล้มแบบสหปัจจัยตามหลัก10ป. ของผู้สูงอายุในชุมชนแห่งหนึ่ง จังหวัดอุดรธานี. วารสารการแพทย์ โรงพยาบาลอุดรธานี, 29(1), 111-126. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/udhhosmj/article/view/250825

ปิยะรัตน์ สวนกูล และ หัสยา พรอิทยศ. (2566). ประสิทธิผลของรูปแบบการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้ สูงอายุที่อาศัยอยู่ในชุมชน. วารสาร การ แพทย์และวิทยาศาสตร์ทางคลินิกโรงพยาบาลแพร่, 31(1), 27-42. https://thaidj.org/index.php/jpph/article/view/13181

ปรีดา สาราลักษณ์ และ วรารัตน์ ทิพรัตน์. (2565). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพและ พฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้ดูแลผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยง ในเขตเทศบาลนครตรัง. วารสารการพยาบาลและการศึกษา, 15(2), 1-13. https://he01.tci-thaijo.org/index.php/JNAE/article/view/255081

วรารัตน์ ทิพย์รัตน์, จรูญรัตน์ รอดเนียม และ พีรวิชญ์ สุวรรณเวลา. (2565). ผลของโปรแกรมการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพของผู้ดูแล พฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มและการทรงตัวของผู้สูงอายุกลุ่มเสี่ยง. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 14(3), 72-91. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/pnujr/article/view/252893

สถาบันเวชศาสตร์สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวรเพื่อผู้สูงอายุ กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข. (2562). แนวทางเวชปฏับิติการป้องกันและประเมินภาวะหกล้มในผู้สูงอายุ. พิมพ์ครั้งที่ 1 กรุงเทพ: สินทวีการพิมพ์. สืบค้นจาก http://agingthai.dms.go.th/agingthai/wp- content/uploads/2021/01/book_9.pdf

สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง. (2566). สถิติประชากรทางการทะเบียนราษฎร(รายเดือน). สืบค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2566, สืบค้นจาก https://stat.bora.dopa.go.th/stat/statnew/statMONTH/statmonth/#/displayData

สำนักโรคไม่ติดต่อ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2564). รายงานการพยากรณ์พลัดตกหกล้มของ ผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีขึ้นไป) ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2560 – 2564. สืบค้นจาก http://www.thaincd.com/document/file/violence/202560-2564.pdf

โสภิตตา แสนวา, นิภา มหารัชพงศ์, เอม อัชฌาวัฒน บุรานนท์ และ วัลลภ ใจดี. (2565). ผลของโปรแกรม ป้องกันการพลัดตกหกล้มโดยประยุกต์ตาม แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมต่อ พฤติกรรมป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ ในอำเภอเกาะจันทร์ จังหวัดชลบุรี. วารสารวิจัยและพัฒนาระบบสุขภาพ, 15(2), 214-227. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/RDHSJ/article/view/256271

อัจฉรา ปุราคม. (2559). รูปแบบกิจกรรมทางกายเพื่อลดการเสื่อมถอยของสมรรถภาพการทำหน้าที่ทางกายสำหรับผู้สูงอายุ. (รายงานวิจัย). นครปฐม: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน.

Alekna, V., Stukas, R., Tamulaitytė-Morozovienė, I., Šurkienė, G., & Tamulaitienė, M. (2015). Self-reported consequences and healthcare costs of falls among elderly women. Medicina, 51(1), 57-62. https://doi.org/10.1016/j.medici.2015.01.008

Berg, K., Wood-Dauphinee, S. L., Williams, J. I., & Gayton, D. (1989). Berg Balance Scale (BBS) [Database record]. APA PsycTests. https://doi.org/10.1037/t28729-000

Cavalcante, A. L. P., Aguiar, J. B. D., & Gurgel, L. A. (2012). Fatores associados a quedas em idosos residentes em um bairro de Fortaleza, Ceará. Revista Brasileira de Geriatria e Gerontologia, 15(1), 137-146. https://doi.org/10.1590/S1809-98232012000100015

Chesser, A. K., Woods, N. K., Reyes, J., & Rogers, N. L. (2018). Health literacy and olders: Fall prevention and health literacy in a Midwestern State. Journal of Aging Research and Healthcare, 2(2), 31-40. https://doi.org/10.14302/issn.2474-7785.jarh-17-1911

Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39, 175-191. https://link.springer.com/article/10.3758/BF03193146

Gang, L., Sufang, J., Ying, S. (2006). The incidence status on injury of the community-dwelling elderly in Beijing. Chi J Prev Med, 40(1), 37.

Kobayashi, L. C., Smith, S. G., O’Conor, R., Curtis, L. M., Park, D., & Wagner, C. V., Wolf, M. S. (2015). The role of cognitive function in the relationship between age and health literacy: A cross-sectional analysis of older adults in Chicago, USA. British Medical Journal Open, 5(4), e007222. https://doi.org/10.1136/bmjopen-2014-007222

Nutbeam, D. (2008). The evolving concept of health literacy. Social Science and Medicine, 67(12), 2072-2078. http://dx.doi.org/10.1016/j.socscimed.2008.09.050

Srichan, K. L., & Kamwee, L. (2017). The report of fall prevalence of elderly (60 years and over) in Thailand, 2017-2021. Bureau of non-communication disease, Deprtment of disease control, ministry of public health Bangkok.